بررسی نارنجی: سونی اکسپریا M Dual

امروز مراسم معرفی فلان پرچمدار است، فردا قرار است آن یکی شرکت تلفن هوشمندی معرفی کند که هر چه فکرش را کنید دارد. و اینها فقط بخشی از سر و صدای بالا نشین ها است که گاهی فارغ از نیاز حقیقی مشتری، در جوِ داشتنِ مشخصات بهتر افکار انسان ها را درگیر خود می کنند.

با پیشرفت های سالهای اخیر اکنون تلفنهایی در میانه بازار یافت می شوند که مشخصاتی بسیار قوی تر از رده بالاهای یکی دو سال پیش دارند و به خوبی هم از پس انجام امور عادی روزانه بر می آیند. شاید بعضی وقت ها بیهوده چشمان مان را بر نیازهای اصلی می بندیم و وارد بازی ای می شویم که شرکت های سازنده برای فروش محصولات گران قیمت شان طراحی کرده اند.

باری، از وقتی سونی پسوندِ اریکسون را از نام تلفن ای هوشمندش حذف کرد بر اساس یک راهبرد مدون، به بازسازی آنچه در شُرف از دست رفتن بود پرداخت و در مجموع عملکرد موفقی هم داشت. امروز قصد داریم یکی از میان رده های این شرکت یعنی Xperia M Dual را به بوته بررسی نارنجی بکشیم تا ببینیم سونی چقدر هوای جیب های کوچک تر را داشته.

در ادامه مطلب همراه ما باشید.

 

 

طراحی

شکل و شمایل این روزهای تلفنهای هوشمند سونی خیلی شبیه هم است. سونی بعد از معرفی اکسپریا زد اُسلوبی برای طراحی تلفنهای اش وضع کرده و از میان رده تا پرچم دار همه را متناسب با آن طراحی می کند.

بدنه دستگاه پلاستیکی است، ولی اصلاً حس بدی از دست گرفتن آن نخواهید داشت. خصوصاً حالت مخمل مانندی که بدنه پشتی آن دارد باعث می شود بخواهید یک دور بیشتر مورتال کمبت ۴ را روی آن بازی کنید.

قاب پشتی تلفن را که بر دارید با NFC موجود روی آن مواجه می شوید. این دستگاه دو سیم کارته است و محل قرارگیری سیم کارتها و همچنین شکاف MicroSD به خوبی طراحی شده تا بدون نیاز به خارج کردن باتری، بتوانید سیم کارت ها را جا بزنید.

در وسط بدنه پشتی لوگوی برجسته سونی قرار گرفته و در قسمت پایینی بلندگو جا دارد. هر چند شاید با توجه به دیگر اسمارت فونهای بازار نباید از محل آن شکایت کرد. ولی وقتی مزایای قرارگیری بلندگو در جلوی دستگاهی مثل HTC One را در نظر می گیرید، شاید بتوان گفت لااقل می شد کمی مکان بلندگو را جا به جا کرد. تا وقتی تلفن به پشت خوابیده، نیز مطمئن باشید صدای زنگ آن را می شنوید.

دوربین ۵ مگاپیکسلی اکسپریا M را یک فلاش LED همراهی می کند. و در کنار دوربین جلوی ویژه مکالمه تصویری هم سنسور نور قرار گرفته.

سمت چپ دستگاه فقط ورودی MicroUSB v2.0 دیده می شود. در عوض سمت راست آن شلوغ تر است و دکمه پاور، کم و زیاد کردن صدا وَ همچنین دکمه مخصوص عکاسی قرار دارد. اگر راست دست باشید واقعاً از جایی که هر کدام از دکمه ها قرار گرفته اند راضی خواهید بود؛ دسترسی به دکمه های صدا و پاور با انگشت شصت به راحتی میسر می شود و برای دسترسی به آنها نیاز به هیچ جا به جایی تلفن نیست. خصوصاً اینکه ابعاد ۱۲۴ در ۶۲ در ۹.۳ میلیمتری آن باعث می شود که در یک دست با اندازه معمولی به خوبی بنشیند.

البته از فشردن دکمه های اکسپریا M رابطه بودجه و کیفیت را متوجه می شوید. چون خیلی با کیفیت نیستند، ولی این هم در حدی نیست که بخواهد مشکلی ایجاد کند.

بالای تلفن هم جک ۳.۵ میلیمتری صدا وجود دارد. وزن ۱۱۵ گرمی دستگاه باعث می شود در جیب یا دست خودنمایی نکند.

سخت افزار

از اول تکلیف معلوم بود و قرار نبود از مشخصات سخت افزاری اکسپریا M Dual شگفت زده شویم. جلوی شما یک نمایشگر ۴ اینچی با رزولوشن ۴۸۰ در ۸۵۴ پیکسلی قرار دارد. پس نباید انتظار نمایش جزئیات زیاد عکسها را داشته باشید. صفحه نمایش، نهایتاً از لمس چهار انگشت به طور همزمان پشتیبانی می کند که برای نمایشگری با این ابعاد کاملاً کافی است. هر چند اصولاً اینکه تعداد لمس همزمان بالاتر در یک تلفن به چه کار می آید هم خیلی معلوم نیست.

اگر چه خبری از گوریلا گلس نیست، اما سونی گفته روی صفحه نمایش را با یک شیشه ضد خش پوشانده تا زیاد نگران خط و خش گرفتن آن نباشید. و البته یکی از مزایای زاویه دید نه چندان زیاد این است که با خیال راحت کنار هر کسی به کارتان می پردازید و دغدغه کنجکاوی اطرافیان را ندارید. ولی واقعاً با توجه به میان رده بودنِ دستگاه، سونی چیز بدی تحویل شما نمی دهد.

اما برسیم به دل و روده M Dual: این اسمارت فون هم مثل خیلی از تلفن های هوشمند امروزی تراشه ای ساخت شرکت کوالکام دارد. به طور دقیق تراشه آن Snapdragon S4 Plus MSM8930 است که پردازنده مرکزی آن دو هسته از نوع Krait با توان یک گیگاهرتز دارد و گرافیک خوب Adreno 305 با یک گیگابایت رم آن را همراهی می کنند.

همان طور که قبلاً هم گفتیم این تلفن دو سیم کارت می خورد و ورودی میکرو اس دی آن تا ۳۲ گیگابایت حافظه جانبی را پشتیبانی می کند. یکی از نقاط قوت آن بهره مندی از نسخه چهارم بلوتوث است که استفاده از دستگاه های بلوتوث را با کمترین توان و مصرف انرژی، ممکن می سازد.

هر چقدر پول بدهید، همان قدر آش می خورید. اما اجازه بدهید با قاطعیت بگوییم که اینجا یک تکه نان هم کنارِ آش تان می گذارند. روزی روزگاری گلکسی اس ۲ آخر فناوری محسوب می شد، تازه اگر یادتان باشد اولین تلفنی بود که به قیمتی گرانتر از آیفون به فروش رسید. اکسپریا ام سونی از آن هم سرتر است.

در رابطه با بازی نیز باید بگوییم که آدرنو ۳۰۵ به خوبی از پس اغلب بازی ها بر می آید، لااقل ما که در اجرای بازی های Riptide GP 2 و Temple Run 2 به هیچ مشکلی بر نخوردیم و کاملاً روان و بدون تاخیر از پس آنها بر آمد.

دوربین

یک دوربین معمولی البته در مقایسه با استانداردهای امروزی؛ این بهترین تعریفی است که از دوربین عکاسی و فیلم برداری اکسپریا ام می توان کرد. ۵ مگاپیکسل با قابلیت فوکوس خودکار و یک فلش LED. در باب فیلم برداری هم کیفیت 720p با سرعت ۳۰ فریم بر ثانیه را در اختیارتان می گذارد که بد هم نیست.

سونی روی دوربین این دستگاه، لرزش گیر دیجیتال گذاشته و نرم افزار پیش فرض عکاسی/فیلم برداری آن یک سری امکانات اولیه را عرضه می کند که برای کارهای عادی کاملاً کفایت می کند.

تصویر را در ابعاد اصلی ببینید

تصویر را در ابعاد اصلی ببینید

در فضای بیرون عکس ها بیشتر از «رفع تکلیف» هستند و آنچه تحویل شما می شود اصلاً بد نیست؛ خصوصاً اگر کمی با تنظیمات رنگ آن ور بروید خروجی نسبتاً خوبی به دست می دهد.

تصویر را در ابعاد اصلی ببینید

تصویر را درابعاد اصلی ببینید

اما موقع عکسبرداری از اشیای پر جنب و جوش واقعاً به مشکل بر می خورید و حتی با استفاده از تنظیمات خاص هم نتیجه رضایت بخش نمی شود.

تصویر را در ابعاد اصلی ببینید

تصویر را در ابعاد اصلی ببینید

همان طور که انتظار می رفت عکاسیِ داخلی و در نور مصنوعی دوربین اکسپریا ام تعریفی ندارد و شاید در نهایت «رفع تکلیف» باشد. اما نکته ای درباره دکمه فیزیکی و دو مرحله ای دوربین باید گفت و آن هم نامناسب بودن محل قرار گیری آن برای عکاسی است، به طوری که بعد مدتی ترجیح می دهید از قابلیت Touch to Shoot دستگاه به جای فشرن دکمه شاتر استفاده کنید.

نرم افزار

این اسمارت فون مجهز به اندروید ۴.۲.۲ با لباس مخصوص سونی است. اصولاً اغلب کاربران، رابط کاربری سونی را ساده و غیر جذاب می دانند. ولی شاید از منظری دیگر این سادگی باعث عدم سر در گمی کاربر شود.

از لحظه ای که اکسپریا ام دوال را به دست می گیرید (اگر قبلاً با یک گوشی اندرویدی کار کرده باشید) به سرعت همه چیز را یاد می گیرد و کمتر پیش می آید برای پیدا کردن موردی سرِ آن داد بزنید!

کلاً هیچ قابلیت نرم افزاری خاص و قابل ذکری نیست که شما قبلاً ندانسته باشید. همه چیز در حد معمول فراهم شده و دقت هم شده این تراز «معمولی بودن» در همه جا از سخت افزار تا نرم افزار به کار رود تا تجربه کاربری هماهنگ و یک دستی داشته باشید.

پخش کننده های پیش فرض سونی هم فقط پخش می کنند و الحق و الانصاف این کار را به خوبی انجام می دهند، اما خبری از امکانات ویژه نیست. هر چند این مسئله برای کاربرِ کار بلد مشکل چندانی به وجود نمی آورد و می تواند از دنیای نرم افزارها و پخش کننده های موجود در فروشگاه گوگل پلی استفاده کند. اما با این حال می شد کمی بیشتر روی این نرم افزارهای پیش فرض کار کرد.

وبگردی با مرورگر کروم موجود روی دستگاه کاملاً روان و لذت بخش انجام می گیرد و همه چیز در فضای وب خوب است به جز سرعت اینترنت که آن هم تقصیر اکسپریای سونی نیست.

یک نکته مهم را نگه داشتیم برای آخر کار تا خوب یادتان بماند و آن هم طول عمر واقعاً مناسب باتری ۱۷۵۰ میلی آمپر ساعتی این تلفن هوشمند است تا حدی که ابتدا باور کردنش سخت بود. شما با یک بار شارژ تا دل تان می خواهد در طول روز بازی کنید و اصلاً نگران کم آوردنِ شارژ نباشید.

باور کنید همین تلفن زیبا و بی ادعا جوابگوی نیازهای اغلب کاربران عادی است، خصوصاً که می توانید آن را با قیمتی حدود ۶۷۰ هزار تومان بخرید.

نکات مثبت:

- عمر بالای باتری با قابلیت تعویض

- امکانات خوب به نسبت قیمت

- کیفیت ساخت مناسب به نسبت قیمت

- پشتیبانی از دو سیم کارت و حافظه میکرو اس دی

نکات منفی:

- کیفیت معمولی نمایشگر

- کارایی نه چندان مناسب دوربین در نور کم

- صدای کاملاً معمولی

- کیفیت نه چندان خوب دکمه ها