راهنمای انتخاب یک موس و کیبورد عالی - بخش اول: موس

آیا شما هنوز از همان موس و صفحه کلیدی استفاده می کنید که همراه با کامپیوترتان خریده اید؟ یا مدام موس خود را برای بدست آوردن بهترین کیفیت عوض می کنید؟ حتی شاید دچار دردهای شدید دست به علت ارگونومیک نبودن موس و کیبورد شده باشید. اگر از سیم های در هم پیچیده آنها خسته شده اید. اگر موس تان تاخیر دارد و از شما عقب می افتد. پس باید به دنبال یک فرز و چالاک تر باشید. اگر کیبوردتان همیشه سه چهار حرف از شما عقب تر است. علاوه بر اینکه نشان می دهد، شما تایپیست ماهری هستید، به معنی این نیز هست که باید یک کیبورد جدید بخرید!

قصد داریم طی یک مقاله دو قسمتی نکات ضروری برای خرید موس و کیبرد را یادآوری کنیم، تا پس از یک هزینه نسبتا گزاف از خریدتان راضی باشید و به راحتی از آن استفاده کنید. بخش اول به موس ها اختصاص دارد.

در ادامه نکاتی نوشته شده که هنگام خرید موس، بهتر است به آنها توجه کنید.

موس

موس های ارزان و ساده دو دکمه ای فراوانی در بازار وجود دارند. اما شاید باور نکنید که یک موس خوب چقدر می تواند کار روزانه شما را راحت تر کند. بنابراین یه موس خوب ممکن است کمی گران تر از یک موس معمولی دو دکمه ای باشد، اما در عوض شما را از مچ دردهای گهگاهی رهایی می بخشد. در حقیقت ۸۰ هزار تومانی که من بابت موسم خرج کردم، یکی از مفیدترین پول هایی بوده که تاکنون پرداخته ام. پس توصیه می کنم همیشه از کیفیت خوب ابزارهایتان مطمئن باشید. با این خلاصه اگر آماده باشید برویم سراغ نکاتی که هنگام خرید یک موس باید به آنها توجه کنید.

اندازه و ارگونومی
بدون شک مهمترین فاکتور در انتخاب موس احساسی است که هنگام کار با آن به شما دست می دهد. اگرچه با رعایت نکات این مطلب شما از مشکلات بسیاری جلوگیری می کنید، اما یک موس خوب نیز می تواند نقش عظیمی در راحتی شما بازی کند. در این مورد دو نکته نسبت به سایر موارد اهمیت بیشتری دارند: اندازه و نحوه قرارگیری در دست (grip). اندازه مناسب موس از شخصی به شخص دیگر تفاوت می کند. این اندازه بستگی به این دارد که چقدر می خواهید موس تان قابل جابجایی (Portable) داشته باشد و چقدر فضا در کیف تان برای موس دارید و در نهایت اندازه دست تان هم مهم است. اما مسئله دوم و شاید مهم تر نحوه قرار گیری موس در دست است. نحوه قرارگیری در سه حالت بررسی می شود:

موس کف دستی

در این وضعیت، تمام دست از نوک انگشتان تا کف دست روی موس قرار می گیرد و از کف دست برای جابجایی موس استفاده می شود. سرعت حرکت موس در این حالت سریع تر از سایر موارد است، گرچه دقت آن کمتر است. بنابراین این موس برای بازیخورها (Gamers) که نیاز به دقت زیاد در حرکت موس هستند، مناسب نیست. اما در عوض این موس نسبت به دو نوع بعدی راحت تر است. بنابراین برای افرادی که دچار مچ درد هستند توصیه می شود. اما برای سایر کاربران چنین موسی پیشنهاد نمی شود. این موس ها معمولا پشت باریک و درازی دارند که تا انتهای کف دست می رسد. مثال برای این نوع موس Razer Lachesis و Microsoft IntelliMouse Explorer است.

موس های چنگکی

همان طور که در عکس می بینید، در این نوع، مانند قبلی کف دست در عقب روی موس می نشیند، اما انگشتان خم شده و مانند یک چنگک جلوی موس قرار می گیرند. در این حالت ممکن است از انگشتان شست، حلقه و کوچک برای کنترل بیشتر موس استفاده کنید. دقت این موس بیشتر از نوع کف دستی است، اما نسبت به نوع کف دستی، راحتی کمتری نیز برای دست فراهم می کند. این موس ها معمولا بزرگتر هستند، هنگام کار به لبه موس پد می رسند و مجبور می شوید آنها را بردارید و جابجا کنید. این موس در واقع چیزی بین موس کف دستی و نوک انگشتی است. به همین دلیل برای تمام کارها مناسب اند. در این گروه Razer DeathAdder و Logitech G9x موس های محبوب بازیخورها و Logitech Performance Mouse MX عالی برای کاربران عادی است.

موس های نوک انگشتی

این نوع موس در نقطه مقابل موس های کف دستی است. در این نوع کف دست شما به هیچ وجه در حال استراحت نیست و تمام کنترل موس با نوک انگشتان است. در این روش دقت در بالاترین حد خود می باشد، اما به بهای بیشترین ناراحتی برای دست. بسیاری از کاربران با این نوع موس ها مچ درد پیدا می کنند (و به همین دلیل اکثر کاربران از موس های کف دستی استفاده می کنند). بنابراین اگر شما سابقه مچ درد به علت کار زیاد با موس و کیبورد دارید، توصیه می کنم از این موس ها دوری کنید. این موس ها معمولا کوچک و جذاب هستند، مانند Razer Abyssus و Logitech Marathon Mouse M705 ‫.

عکس های بالا از راهنمای ارگونومی رازر هستند. خواندن این مطلب را برای کسب اطلاعات بیشتر توصیه می کنیم. این مطلب در واقع برای بازیخورها (Gamer) نوشته شده است، اما قابل استفاده برای همگان می باشد.

در آخر توجه کنید که نکات بالا فقط راهنما هستند، زیرا دست هر کسی با دیگری متفاوت است. اندازه دست حتی ممکن است روی نحوه به دست گرفتن موس نیز تاثیر بگذارد.

اگر توجه کرده باشید این طیف از موس های راحت و بی دقت کف دستی شروع می شود و در آن سو به موس های ناراحت و با دقت نوک انگشتی ختم می شود. موس های چنگکی نیز در میانه طیف قرار دارند. اگر دست شما کوچک است ممکن است یک موس چنگکی برای دست های عادی، مانند یک موس کف دستی برای دست شما باشد. بهترین توصیه من این است که شخصا به خرید موس بروید و یکی یکی آنها را در دست بگیرید و امتحان کنید. خرید آنلاین، یا سپردن خرید به فرد دیگر، فرصت امتحان کردن را به شما نمی دهد.

سیم دار و بی سیم

یکی دیگر از فاکتورهای مهم برای یک موس خوب، داشتن یا نداشتن سیم است. به طور کلی وایرلس (بی سیم) راحت تر است. زیرا دیگر سیمی وجود ندارد که محیط کار را شلوغ کند یا جلوی حرکت موس را بگیرد. اما موس های وایرلس ممکن است باعث لگ (تاخیر) در حدود ۸ میلی ثانیه شوند، که شاید در اثنای یک بازی حساس همین هشت میلی ثانیه یک ساعت احساس شود. دیگر اینکه، موس های وایرلس ممکن است با سایر ابزارهای وایرلس خانه مانند روترهای تلفن های بیسیم تداخل کنند. موس های وایرلس نیازمند باتری هستند و اگر فراموش کنید آنها را شارژ کنید یا باتری ذخیره ای نداشته باشید که دیگر واویلا.

همچنین به خاطر داشته باشید، در میان وایرلس ها شما چند انتخاب دارید: موس بلوتوث و یا موس فرکانس رادیویی (RP). موس های فرکانس رادیویی سرعت بیشتر و تاخیر کمتری نسبت به بلوتوث دارند، اما آنها نیاز به یک گیرنده یو اس بی نیاز دارند و یکی از پورت های یو اس بی کامپیوترتان را اشغال می کنند. در ضمن موس های فرکانس رادیویی تداخل بیشتری با سایر ابزارهای وایرلس پیدا می کنند. موس های بلوتوث کمی کم یاب تر هستند و کامپیوتر نیز باید قابلیت بلوتوث داشته باشد. پیدا کردن یک موس بلوتوث خوب هم مشکل است. اما موس های فرکانس رادیویی بسیار در میان کاربران شایع شده اند و اگر تعداد پورت های یو اس بی کامپیوترتان کم نیست می توانید یکی از آنها را انتخاب کنید. فقط توصیه می کنم زیاد راجع به انتخاب بین بلوتوث و فرکانس رادیویی وسواس به خرج ندهید و یکی را انتخاب کنید.

دکمه های اضافی

دکمه های اضافی دیگر فقط برای بازیخورها نیستند. شما در کارهای عادی نیز می توانید برای هر یک از دکمه ها یک وظیفه تعیین کنید. مثلا دکمه های back و forward در مرورگر یا هر کار دیگری. بعضی از موس های لاجیتک (Logitech) دکمه «اسکرول سریع» دارند. با زدن این دکمه سرعت اسکرول موس سریع می شود و این دکمه، هنگام کار با مطالب طولانی و بلند کمک خوبی است. البته هنگام خرید من تمام تصمیمم را بر پایه تعداد دکمه های اضافی موس نمی گیرم. اما بدانید داشتن چند دکمه اضافه برای انجام یکسری اعمال که زیاد استفاده می شوند، واقعا کمک کننده است. آیا در طول روز زیاد کپی و پیست (Paste) می کنید؟ خب می توانید این وظایف را به دکمه های کناری موس تان بسپارید. جابجا شدن بین پنجره های ویندوز چطور؟ موس های لاجیتک برای این کار دکمه های کناری عالیی دارند. شما کافی است فکر کنید که از چه میان بر (Shortcut) هایی در کیبورد استفاده می کنید و آیا آنها شما را اذیت می کنند. اگر چنین است می توانید یکی از دکمه های کناری موس تان را به آنها اختصاص بدهید و آنوقت است که تفاوت را احساس می کنید.

حساسیت

پیشتر کمی راجع به آن صحبت کردیم. اگر شما در حال کاری هستید که نیاز به دقت در حرکت موس دارد (مثلا هنگام بازی یا ویرایش یک عکس) باید از یک موس با حساسیت بالا استفاده کنید. هر چه حساسیت موس بالاتر باشد، شما با حرکت کمتری در موس نشانگر آن را روی مانیتور به حرکت در می آورید. شاید دقت کرده باشید که در بعضی موس ها، هنگام حرکت آرام دست، نشانگر در جای خود ثابت و بدون حرکت باقی می ماند و شما مجبور هستید با ضربه ناگهانی به موس نشانگر را به حرکت در آورید. موس های با حساسیت بالا این مشکل را ندارند. نشانگر (cursor) با حرکات آرام دست نیز به آرامی حرکت می کند.

واحد حساسیت نقطه در اینچ است (DPI = Dots per inch). میزان حساسیت متوسط تا بالا، معمولا بزرگتر مساوی ۱۲۰۰ DPI است. این مقدار برای کار شما بیش از حد کافی است. پس اگر دقت در کار برایتان اهمیت دارد از این بحث فقط این را به خاطر داشته باشید که نباید یک موس ارزان ۴۰۰ DPI بخرید. بعضی از موس ها دکمه ای برای تغییر میزان حساسیت دارند. در این صورت شما می توانید حساسیت بالا را برای ویرایش عکس یا بازی و حساسیت عادی را برای کار روزمره استفاده کنید.

آنچه ما استفاده می کنیم (لایف هکر(

داقل چهار نفر ما از موس Logitech Performance Mouse MX که معمولا با نام MX Revolution شناخته می شود را استفاده می کنیم و عاشق آن هستیم. این موس به خوبی در دست جا می گیرد، چند دکمه کناری دارد که می توان برای هر کدام وظیفه ای تعیین کرد و حرکت اسکرول روان و عالی دارد. این موس طراحی کف دستی یا چنگکی دارد. در صورتی که دنبال یک موس وایرلس خوب هستید، این موس انتخاب کاملا عالی و مناسبی است. (البته این موس اندازه بزرگی دارد و در جابجایی آن کمی مشکل خواهید داشت.)

موس انتخابی یکی از بچه ها Microsoft Wireless Mouse 5000 است. یک موس ساده، ارزان، وایرلس و کوچک که جابجایی آن آسان است.

موس مخصوص بازی یکی از بچه ها Razer Naga است که بیشتر شبیه کابین خلبان ها است. شمردیم ۱۲ دکمه داشت. این موس برای بازی های مولتی پلیر اکشن مانند World of Warcraft طراحی شده است، اما می توان آن را برای هر بازی دیگری نیز به کار برد. هرچند اگر دنبال چیزهای جالب باشید می توانید در کارهای عادی نیز از آن استفاده کنید.

شما هم اکنون از چه موسی استفاده می کنید؟ موس ایده آل شما چه مشخصاتی دارد؟ موس بعدی که می خواهید بخرید کدام مارک و مدل است؟ موس رویایی تان چیست؟ ایده های خرید موس تان را با ما و دیگر نارنجی خوان ها به اشتراک بگذارید.

در قسمت بعد درباره کیبوردها خواهیم نوشت.

منبع

هشدار IDC: ویندوز 8 یک به روز رسانی بی دلیل برای کاربران کامپیوت

یک موسسه تحقیقاتی می گوید که ویندوز جدید مایکروسافت برای بسیاری از کاربران کامپیوترهای رومیزی و لپ تاپ ها یک محصول بی ربط خواهد بود و این کاربران از ویندوز 7 به ویندوز جدید مهاجرت نخواهند کرد.

آنها هشدار می دهند که مایکروسافت در فروش سیستم عامل جدید اش به مشکلات جدی بر خواهد خورد. به خاطر اینکه این شرکت قصد دارد بهترین های دو دنیای موبایل و کامپیوترهای رومیزی را با هم و در قالب یک سیستم عامل ارایه کند.

این شرکت پیش بینی می کند در سال ۲۰۱۲ از هر ده کاربر ویندوز 7 فقط یک نفر به ویندوز جدید مهاجرت کند. مدیر این شرکت می گوید "مشتری ها از خودشان سوال می کنند ویندوز 8 چه چیز جدیدی برای کامپیوتر رومیزی یا لپ تاپ من خواهد داشت؟ و تنها چیز جدیدی که آنجا خواهند دید فروشگاه اپلیکیشن ویندوز است."

آنها می گویند که مشکل سازگاری نرم افزارها با ویندوز جدید هم دلیل دیگری برای عدم آپگرید به ویندوز جدید خواهد بود. از طرف دیگر ویندوز 8 از پردازشگرهای ARM پشتیبانی می کند و آن را روی تبلت ها هم خواهیم دید اما در اینجا هم مشکل دیگری وجود دارد. با وجود اجرا شدن ویندوز جدید روی تبلت ها، نرم افزارهای فعلی که برای ویندوز نوشته شده اند روی پردازشگرهای ARM کار نخواهند کرد. بنابراین برای اینکه نرم افزارهای فعلی ویندوز روی تبلت های ویندوزی با پردازشگر ARM کار کنند نیاز به بازنویسی آنها وجود دارد. آنها پیش بینی می کنند که تمام این مشکلات سبب می شود ما تا سال ۲۰۱۳ شاهد شروع آپگرید کاربران به ویندوز جدید نباشیم.

البته فراموش نکنید که این پیش بینی در مورد کاربران کامپیوترهای رومیزی و لپ تاپ ها است و باید از بُعد تبلت ها هم به ویندوز 8 نگاه کنیم. از طرف دیگر مایکروسافت هم از همین الان بازاریابی اش را برای ویندوز جدید شروع کرده و این روزها اخبار جذابی از محصول جدید به گوش می رسد. باید ببینیم که در نهایت پیش بینی این موسسه تحقیقاتی درست از کار در می آید یا مایکروسافت فروش موفقی خواهد داشت.

منبع

اینتل با پردازشگرهای Ivy Bridge وارد می شود

همین چند ساعت پیش بود که در مورد آینده پر سرعت پردازشگرهای موبایل صحبت می کردیم، که حالا نقشه راه پردازشگرهای Ivy Bridge شرکت اینتل برای کامپیوترهای رومیزی در سال ۲۰۱۲ لو رفته است. امروز روز خبرهای سی پی یو است!

بر اساس اطلاعات لو رفته پردازشگرهای جدید Ivy Bridge شرکت اینتل در سه ماهه دوم سال ۲۰۱۲ در هجده مدل مختلف وارد بازار می شوند. هشت مدل آنها برای کامپیوترهای دسکتاپ هستند و ده تای دیگر جزو دسته بسیار کم مصرف به حساب می آیند. و جالب تر اینکه همه آنها جزو فناوری جدید ۲۲ نانومتری اینتل به حساب می آیند.

پردازشگرهای Ivy Bridge در واقع طراحی شده اند که مصرف انرژی کمتری داشته باشند و در عین حال به پردازش گرافیکی کمک کنند. این پردازشگر ها نسبت به پردازشگرهای معادل خودشان در سری Sandy Bridge حدود ۱۹ درصد انرژی کمتری مصرف می کنند، در حالی که بازدهی بهتری هم دارند.

این مصرف کمتر و بازدهی بیشتر تاثیر بزرگی روی لپ تاپ ها و کامپیوترهای کوچک خواهد گذاشت و شما می توانید روی طول عمر باطری بیشتری هم حساب باز کنید. در عین حال گفته می شود این پردازشگر سبب می شود کارایی پردازشگر گرافیکی کامپیوتر هم تا ۶۰ درصد بهتر شود.

در ادامه مطلب می توانید بازدهی پردازشگر i7-2600 Sandy Bridge را در مقایسه با پردازشگر جدید i7-3770 Ivy Bridge ببینید.

منبع

راهنمای اورکلاک کارت گرافیک و بازدهی بیشتر در بازی ها

شما از کارت گرافیک کامپیوترتان راضی هستید؟ نظرتان چیست که با کمی اورکلاک بتوانید بازی مورد علاقه تان را با گرافیک بالاتر روی کامپیوترتان اجرا کنید؟

اورکلاک یکی از سرگرمی های مورد علاقه گیک های کامپیوتر بوده و شاید شما هم بدتان نیاید که کارت گرافیک کامیپوترتان را اورکلاک کنید. البته این موضوعی نیست که هر کسی سراغ آن برود اما اگر خودتان را جزو گیک ها می دانید و به این موضوع علاقمند هستید، ادامه مطلب را از دست ندهید.

مواد لازم:

سخت افزار هر کامپیوتر با دیگری متفاوت است اما برای اجرای این عملیات در عین سادگی اجرا شما به اینها نیاز دارید:

یک کامپیوتر ویندوزی: فعلا این آموزش مخصوص ویندوزی ها است. بیشتر اهالی بازهای کامپیوتری هم معمولا از این سیستم عامل استفاده می کنند.

یک کارت گرافیک انویدیا یا AMD : زیاد اهمیت ندارد که کارت شما چه مدلی است. این روش تقریبا روی همه مدل ها کار می کند.

یک نرم افزار اورکلاک: مانند EVGA Precision یا MSI Afterburner البته علارغم اسم این دو نرم افزار، اینها روی تمام کارت گرافیک ها کار می کنند و تقریبا مانند هم هستند و تفاوتی نمی کند از کدام یک استفاده کنید. در مثال های این آموزش از EVGA Precision استفاده شده است.

نرم افزار FurMark : برای تست استرس پردازشگر گرافیکی.

صبر: برای اورکلاک کردن شما جدا به صبر و حوصله نیاز دارید و علاوه بر دقت بالا لازم است، مراحل کار را با حوصله انجام بدهید. توصیه می کنیم یک لیوان چای یا قهوه آماده کنید و روی موبایل تان راهنمای اورکلاک سی پی یو نارنجی را بخوانید.

مرحله اول: کلاک را بالا ببرید

حالا که نرم افزارهای مورد نیاز را نصب کرده اید، می توانید دست به کار شوید. نرم افزار Precision یا Afterburner را اجرا کنید و در پنجره ای که مقابل تان است شما ۴ گزینه برای تغییر دارید:

Core Clock (برای شروع با این گزینه کار داریم )
Shader Clock
Memory Clock (در مرحله بعد سراغ این یکی می رویم)
Fan Speed

البته گزینه Shader Clock فقط در کارت های مدل انویدیا قابل تنظیم است و اگر کارت گرافیک شما ساخت ای ام دی است می توانید آن را نادیده بگیرید. اگر از برنامه Afterburner استفاده می کنید یک گزینه تنظیم ولتاژ هم دارید که در این آموزش آن را هم بهتر است فراموش کنید! و گزینه Fan Speed را روی حالت Auto قرار بدهید.

برای شروع سراغ دستکاری Core Clock می رویم. اگر کارت گرافیک شما ساخت انویدیا است اطمینان حاصل کنید که دکمه Link کنار Core و Shader روشن باشد. حالا سرعت کلاک را بین 5 تا 10 MHz بالا ببرید و روی دکمه Apply کلیک کنید. می خواهیم این کار را قدم به قدم و آرام آرام انجام بدهیم تا اینکه بالاخره در تست استرسی که انجام می دهیم به مشکل بر بخوریم تا بدانیم مرزهای حداکثری توان کارت گرافیک کجا است.

مرحله دوم: تست استرس

نرم افزار Furmark را باز کنید و رزولوشن را روی رزولوشن نمایشگر تنظیم کنید و گزینه Fullscreen را فعال کرده و دکمه Burn in test را بزنید. حالا یک دونات بزرگ روی نمایشگر می بینید با یک گراف از کارت گرافیک و یک عدد دما که در پایین نمایش داده شده است. در طول تست استرس شما می خواهید که دو کار انجام بدهید:

۱- روی نمایشگر دنبال آرتیفکت بگردید: اگر کارت گرافیک شما بیش از توانایی اش تحت فشار قرار گرفته باشد شما روی آن شیرینی بزرگ چیزهایی به نام «آرتیفکت» خواهید دید. چیزهایی که نشان می دهد کارت گرافیک شما به خوبی کار نمی کند. اینها ممکن است به شکل های مختلفی ظاهر شود. مثل خطوط سیاه یا دانه های برف مانند. ممکن است این آرتیفکت ها خیلی هم واضح و مشخص نباشند. بنابراین لازم است که با دقت نمایشگر را بررسی کنید.

۲- مراقب دما باشید: توجه کنید که دمای کارت گرافیک بیشتر از ۹۰ درجه سانتیگراد نشود. برای یک اورکلاک محافظه کارانه که اینجا آموزش اش را می خوانید، لازم است که دمای کارت گرافیک را کمتر از ۹۰ درجه نگه دارید.

تست استرس را برای ۱۰ تا ۱۵ دقیقه انجام دهید و اگر مشکلی نبود سراغ مرحله سوم بروید.

مرحله سوم: افزایش و تکرار

اگر در تست استرس هیچ آرتیفکتی پیدا نکردید و دمای کارت گرافیک هم زیر ۹۰ درجه باقی ماند، می توانید با دقت فراوان مانند مرحله اول 5 یا 10 مگاهرتز دیگر سرعت کلاک کارت گرافیک را افزایش داده و روی دکمه Apply کلیک کنید. و دوباره نرم افزار Furmark را اجرا کرده و تست استرس کنید. این مراحل را آنقدر اجرا کنید تا شروع به دیدن آرتیفکت ها بکنید یا اینکه کارت شما از دمای مناسب عبور کند.

وقتی به چنین حالتی رسیدید یک مرحله به عقب برگردید و تست را برای یک ساعت و بیشتر اجرا کنید. در طول این یک ساعت نیاز نیست که تمام مدت به نمایشگر زل بزنید و کافی است و هر چند دقیقه یک بار آن را بررسی کنید.

وقتی شما بالاترین حالت پایدار را برای Core Clock پیدا کردید نوبت به اورکلاک کردن Memory Clock می رسد. این یکی هم دقیقا مانند قبل است. تمام مراحل قبلی را برای Memory Clock هم انجام بدهید تا به بالاترین سرعت پایدار برای این گزینه هم برسید و وقتی آن را هم پیدا کردید باید به خودتان تبریک بگویید. چرا که شما با موفقیت کارت گرافیک کامپیوتر خودتان را اورکلاک کرده اید و حالا می توانید تغییر را در سرعت اجرای بازی ها ببینید.

فراموش نکنید که هر کارت گرافیک با دیگری متفاوت هست و نتایج اورکلاک روی هر کدام متفاوت خواهد بود. ضمن اینکه این یک مقاله آموزشی است برای اینکه با مبانی اورکلاک کردن کارت های گرافیکی به زبان ساده آشنا شوید و قرار نیست شما هم حتما این کار را انجام بدهید.

توصیه می کنیم با داشتن اطلاعات کافی و تجربه قبلی و با احتیاط کامل سراغ اورکلاک بروید و مسوولیت انجام آن کاملا به عهده خودتان است.

منبع

آیا نسخه آزمایشی عمومی ویندوز 8 تا سه ماه دیگر ارایه می شود؟

سایت TheNextWeb ادعا کرده بر اساس منابع اش در مایکروسافت نسخه آزمایشی (بتا) عمومی ویندوز 8 در اواخر ماه فوریه سال آینده میلادی در اختیار کاربران قرار خواهد گرفت. هر چند هنوز نمی دانیم که در این نسخه چه امکانات جدیدی در ویندوز 8 خواهیم داشت. ضمن اینکه هنوز تاریخ ارایه رسمی نسخه نهایی نیز مشخص نیست و فقط می دانیم که در سال 2012 خواهد بود.

منبع

چگونه حافظه های یو اس بی را از کامپیوتر جدا کنیم؟

شما وقتی یک حافظه یو اس بی را به کامپیوتر متصل می کنید برای جدا کردن آن چه می کنید؟ در ویندوز روی دکمه Safely Remove Hardware کلیک می کنید یا در مک و لینوکس آن را Eject می کنید؟ یا اینکه بدون هیچ کدام از آنها حافظه را از کامپیوتر جدا می کنید؟ به نظر شما انجام این کار لازم است یا نه؟

کاربران مک و لینوکس همیشه دکمه Eject را می بینند اما موضوع در مورد ویندوز به نظر کمی عجیب می رسد. گاهی اوقات گزینه جدا کردن امن وجود دارد و گاهی اوقات آنقدر ها هم دم دست نیست. در ادامه متوجه می شوید که چرا ویندوز در این مورد متفاوت عمل می کند.

ماجرای کش نوشتن اطلاعات

جدا کردن حافظه فلش وقتی که کامپیوتر بیچاره مشغول نوشتن اطلاعات روی آن است اصلا کار اخلاقی نیست و ممکن است سبب شود که اطلاعات شما خراب بشوند. به صورت پیش فرض بسیاری از سیستم عامل ها دارای امکانی هستند که به آن کش (Cache) نوشتن اطلاعات می گویند تا سرعت بیشتری داشته باشند.

وقتی شما اطلاعاتی را روی یک درایو دیگر مثلا روی یک فلش کپی می کنید، سیستم عامل ابتدا صبر می کند تا این درخواست ها به میزان معینی برسد و همه آنها را با هم انجام بدهد. (به خصوص برای کپی کردن فایل های کوچک) وقتی شما دکمه Eject را میزنید در واقع به سیستم عامل می گویید که این کش را خالی کند و کارهای در لیست انتظار را به پایان برساند. بنابراین اگر بدون زدن این دکمه، حافظه را جدا کنید ممکن است برخی کارهای انجام نشده باقی مانده باشد و اطلاعاتی را از دست بدهید.

چرا ویندوز متقاوت است؟

سیستم عامل مک و لینوکس از سیستم کش برای نوشتن اطلاعات به صورت پیش فرض برای تمام درایو ها استفاده می کنند. اما ویندوز در این مورد کمی متفاوت عمل می کند و این امکان را برای درایوهایی که به عنوان removable شناسایی می کند غیرفعال می کند. چرا که به این نتیجه رسیده که ممکن است افراد بدون اینکه به این پیچیدگی ها توجه کننده حافظه را از کامپیوتر جدا کنند! بنابراین با این کار احتمال آسیب دیدن به اطلاعات شما کمتر می شود.

به همین خاطر است که شما برای بعضی از حافظه های یو اس بی گزینه Safely Remove Hardware را نمی بینید. چون ویندوز آن را به عنوان یک حافظه پرتابل شناسایی کرده و برای آن سیستم کش را خاموش کرده تا با خیال راحت حافظه را متصل و هر وقت که خواستید از کامپیوتر جدا کنید!

اما با این وجود ویندوز همچنان بعضی از حافظه های فلش را به عنوان removable نمی شناسد و به همین دلیل برای آن امکان کش نوشتن اطلاعات را روشن می کند تا سرعت بیشتری داشته باشد. برای همین شما برای برخی حافظه های فلش دکمه جدا کردن امن را فعال می بینید.

در واقع در سیستم عامل ویندوز 7 شما می توانید خودتان این تنظیم را برای هر کدام از حافظه های فلش تان جداگانه تنظیم کنید. کافی است به Device Manager رفته و در بخش Disk Drives روی درایو مورد نظرتان کلیک راست کنید و در بخش Properties روی برگه Policies گزینه Quick Removal را انتخاب کنید تا بتوانید از این به بعد این حافظه را سریع تر از کامپیوتر جدا کنید.

به هر حال...

دانستید که بر خلاف لینوکس و مک، سیستم عامل ویندوز به شما این امکان را می دهد که بتوانید با خیال راحت تر بدون زدن یک دکمه اضافی، حافظه فلش را از کامپیوتر جدا کنید. اما ماجرا فقط در مورد کش نوشتن اطلاعات نیست. گاهی اوقات یک نرم افزار مشغول استفاده از یک فایل روی حافظه شما است و در چنین مواقعی این امکان ویندوز هم دیگر به درد شما نمی خورد. بنابراین بهترین کار این است که کاربر هر سیستم عامل که هستید حافظه های یو اس بی را با یک کلیک و با خیال راحت از کامپیوترتان جدا کنید.

منبع